Zastanawiam się czasem jaki jest sens opisywać Wam nasze proste historie. No dobra – mówiąc prawdę to zastanawiam się nad tym bardzo często, czyli w zasadzie za każdym razem, gdy zabieram się do pisania. Dzieje się tak głównie dlatego, że nasze doświadczenia są tak małe, niepozorne, nieistotne z perspektywy ludzkości. Niespektakularne!
„Pasialoool!” – gromki okrzyk rozdarł miękkość nocnej ciszy. „Pasialol!” – krzyknął ktoś raz jeszcze. Dwuletnie ciałko poruszyło się niespokojnie w swoim łóżeczku. Mały człowiek nawet nie otworzył oczu – krzycząc śnił swoje sny o gorącym czerwcu w ogrodzie, o porankach, w czasie których regularnie rzuca rozkaz rozłożenia wszystkich parasoli („pasialoli”) ogrodowych.
Instagram ma generalnie kiepski P.R. wśród ludzi światłych i inteligentnych. Uchodzi za rozrywkę raczej płochą, na ekranach komórek panoszą się ujęcia przemyślanych stylówek, wysportowanych ciał, codzienne porcje kawy z pianką, jajek na grzankach i fit-koktajli. Poranne bobasy obłożone tulipanami na łóżkach i klasyczne stopy przy basenie.
Słońce padało właśnie na świat pod czarującym kątem wydłużając cienie drzew i przyjeziornych zarośli. Tafla wody połyskiwała w tych popołudniowych promieniach, a ptaki wykrzykiwały swoje serenady tuż nad naszymi głowami. To był wyjątkowy dzień, podczas którego co chwilę wzruszenie ściskało za moje gardło.