Od “Ulicy Czereśniowej”. “Zima” gościła już na blogu rok temu (tutaj), a od trzech tygodni jest znów pracowicie wertowana przez naszego synka (i córkę zresztą też:).

Książki o Basi autorstwa Zofii Staneckiej, ilustrowane przez Mariannę Oklejak są w naszym domu prawdziwym hitem i zastanawiam się czasem dlaczego. Dlaczego akurat Basia?

Nie jest czarna, nie jest biała – jest kolorowa.. a konkretnie “pasiasta”, co również dodaje jej autorytetu w oczach mojego syna:). Młody bardzo przeżywa wzloty i upadki tej postaci, myślę, że odnajduje w niej samego siebie – prawdziwego, nie przerysowanego małego człowieka, który ma swoje uczucia, swoje emocje – te dobre i te złe. “Basia płakała” – mówił mi czasem tak po prostu w czasie dnia, w momentach dalekich od czytania lektur. “Basia płakała” to coś jak gdyby – “Basia jest z krwi i kości dzieckiem. Jest taka jak ja.” Odcinek o Bożym Narodzeniu jest ostatnio naszym ulubionym czytadłem. Historia Basi i jej rodziny, która musi sobie poradzić ze świątecznymi przygotowaniami bez pomocy chorej mamy wzbudza żywe zainteresowanie Młodego. 

Książka jest zabawna i inteligentna – lubi ją nie tylko Młody – my z mężem również z przyjemnością czytamy tę i inne części serii. Podoba mi się na przykład sposób, w jaki mama wyjaśnia Basi kim był Święty Mikołaj – no klasa, właśnie tak chciałam zrobić – zamiast wciskać dziecku bajeczki o jowialnym jegomościu z dużym brzuchem, wożącym się w saniach, opowiedzieć o tradycji, o tym, że Mikołaj kiedyś chodził po świecie, że dziś ma swoich następców. Żeby kiedyś, za kilka lat mój maluch nie poczuł się oszukany.

Dodatkowym niezaprzeczalnym plusem książki jest to.. że jej bohaterowie są.. bardzo podobni do nas.

Ojciec wygląda 100% jak mój mąż – jasne włosy, ta dziurka w brodzie, nos, uśmiech. A ciemnowłosa mama w okularach to wypisz – wymaluj ja. Jest też jasnowłosy Janek (Młody jak się patrzy), oraz Basia – Kropka musi jeszcze dorosnąć do swej roli życia – na razie nie przypomina, chociaż ma potencjał. Niepokoi nas jedynie obecność małego Franka, bo nie mamy go w planach :).

Jak wszyscy stali Czytelnicy wiedzą, Młody uwielbia tematy okołokulinarne – prace kuchenne, pomoc mamie, zabawy w kuchni. To samo tyczy się książek. Jest taka prawidłowość, że jeśli w lekturze pojawia się wątek gotowania obiadu, pieczenia ciasta, podawania do stołu, to Młody od razu zaczyna uwielbiać daną książkę. On wręcz pożera wzrokiem te ilustracje z żywnością! Dlatego też wieczerza wigilijna, która pojawia się na ostatnich stronach książki, była po prostu skazana na sukces. Lepszego happy – endu dla Młodego autorzy książek nie mogli wymyślić – góra dobrego szamania to jest właśnie to!

Ostatnia książka w dzisiejszym zestawieniu nie jest bynajmniej lekturą związaną ze Świętami, jest po prostu bardzo zimowa i śnieżna.

“Yeti” to pozycja autorstwa Evy Susso, ilustrowana przez Benjamina Chauda – znany duet, który ma na koncie takie sukcesy jak na przykład seria o sympatycznej wielodzietnej rodzinie skandynawskiej (“Lalo gra na bębnie”, “Babo chce”, “Binta tańczy” – o dwóch pierwszych pisałam tutaj). Ilustracje z tych książek po prostu uwielbiam, są takie proste, kolorowe i wyraziste. Podobnie jest w przypadku “Yeti”.

To książka, która burzy stereotypy, pokazuje dzieciom, że zasadniczo to nie ma się czego bać, że potwory spod łóżek – podobnie jak włochate potwory czające się w lesie – mogą być sympatyczne i niegroźne. No bo faktycznie jak spojrzeć na aparycję tego Yeti to można się uprzedzić, a tu okazuje się, że gość jest całkiem w porządku – pomaga zagubionym w lesie chłopcom, dzieli się z nimi pyszną zupą szyszkowo – jagodową (błysk w oczach Młodego. On też musi ugotować TAKĄ zupę:) i pomaga wrócić do domu.

Tutaj również mamy szczęśliwe zakończenie w stylu Młodego – tata smażący naleśniki! Wiarygodności książce dodaje fakt, że u nas w rodzinie faktycznie to tata jest odpowiedzialny za dostarczanie ogółowi naleśników. Tylko takiego rozczulającego sweterka i fartucha w choinki nie ma, a szkoda :).