Jadę. Zupełnie sama w aucie, zupełnie sama na przestrzeni metra kwadratowego pierwszy raz od miesiąca. Na Orlenie zapominam na mikrosekundę jaki rodzaj paliwa leje się do mojego bolida. Płacąc za benzynę zagaduję kasjera o ulgi na Kartę Dużej Rodziny, a on wyszczególnia wszelkie udogodnienia dla takich jak my. Tak – już niedługo będę płacić mniej za paliwo, hot dogi, muffinki i kawę. I za myjnię. To by się akurat przydało – myślę, patrząc na dach pojazdu obesrany przez gołębie.
Promienie słońca włażą przez kuchenne okno, a Młody włazi na parapet i zżera mi zioła z doniczki. Obrywa listki bazylii, nadgryza majeranek. „Ja tejaz chcem TYMIANEK WŁAŚCIWY” – oznajmia, gdy oregano i bazylia są już ogołocone. Po chwili zostawia splądrowane donice i wraca do swojej porannej kanapki. Read more
Karty pamięci uginają się pod ciężarem wspomnień. Nie mam czasu się nimi zająć jak należy, opisać, uszeregować, przejrzeć chociaż. Domowa rutyna z trudem dźwiga się po majowych wyjazdach i powrotach. Dom nadwyrężony wirusami żołądkowymi u małoletnich ściera mozolnie ostatnie wzory ze ścian, mebli i podłóg. Kolorowe wzory. Takie.. „podwójnie cedzone” i „panoramiczne”, jeśli wiecie co mam na myśli. Pralka kręci się nieustannie, nie nadążając za zapotrzebowaniem. Słowem: Proza. Zwykła, nudna aż do bólu. Read more
Najbardziej lubię moment, gdy pojawiają się pierwsze forsycje. Wśród po-zimowej depresyjnej szarości wybuchają nagle płomienie energetycznych kwiatków, zaskakujących swym bezczelnie radosnym kolorem. To jakby obietnica wielkiego rozkwitu świata, eksplozji świeżych listków i pąków, brzęczenia owadów – tego wszystkiego, co następuje jeszcze zanim ostatnie żółte płatki spadną z krzewów. Read more
Wstałam wcześnie, wrzuciłam do torby aparat i okulary słoneczne. Nim dotarłam do wyjścia musiałam sforsować blokadę złożoną z dwójki małoletnich, egzemplarza „Kubusia Puchatka” i góry pluszaków. Przeczytałam rozdział książki (w którym Prosiaczek jest zewsząd otoczony wodą), przerywając co chwilę, by sprostać pytaniom Kropki (która wgramoliła mi się na kolana z kartonową lekturą o insektach), potem mogłam wycałować dzieciaki i ruszyć swoją drogą. Read more