„Gdzie jesteś?”

Wołam z kuchni.

Coraz więcej tekstów słyszę od Młodego i muszę Wam powiedzieć, że teksty ma bezbłędne! To niesamowite spędzić z dzieciakiem ponad dwa lata, a potem nagle zacząć się dowiadywać co też on myśli o tym wszystkim. W sensie o nas, o otoczeniu.

W kategorii obserwacja rzeczywistości:
„Ona płacze/ płakała!” (zamiast „ona” wypowiada oczywiście siostrzane imię:).
„Babcia nie ma czasu!”.
„Dziadek wsiąkł” (w sensie – poszedł sobie).
„Młody (tu własne imię) jedzie autem. Duzim!”.
„Tata lubi kawę”.
„Koń ma buzię, ogon”.
„Pścioła lata, macha”.
O ulubionej książeczce: „Pies.. biega, szuka, piłę, ziółtą, małą” (kto zgadnie – co to za książeczka? Niedługo o niej napiszę:).
Układając puzzle i pokazując na wielką różową świnię: „MA-MA DU-ZIA!” (a potem, by nie było wątpliwości, wypowiada imię swoje i siostry wskazując na prosiaczki. Kurde, no!).
O siostrze: „Klusiek mały”, o sobie „Klusiek du-zi”.
„Mama, chodź tu, CHODŹ! Pokoju! SIADAJ! TU! CYTAJ, CYTAJ” (tryb rozkazujący na piątkę z plusem).
Wczoraj rano tuląc się do maskotki psa: „Kocham pieśka”.
Wczoraj wieczorem przed snem: „Ko-cham mamę!” (chlip, chlip, wzrusz, wzrusz!).

Dookoła młodego mówcy krąży niczym satelita jego jeszcze młodsza siostra. Totalnie zachwycona bratem i zaintrygowana.. bo on ciągle w biegu, ciągle coś naprawia lub psuje, biega, wrzeszczy.. rzadko kiedy zwraca na nią uwagę, a jeśli już to bywa niezbyt ostrożny i ciągnie ją za jakąś kończynę z niecierpliwością wołając „Choooodź!!!”. I ona słucha, wyciąga wnioski i myśli sobie: ” A żebyś wiedział, że pójdę!” Po czym niemal codziennie przyprawia nas o palpitacje serca, gdy zaczyna robić coś nowego, na co według wszelakich niemowlęcych rozpisek ma jeszcze dużo czasu. Że zaczęła pełzać po domu to już nie nowina – Kropka od około dwóch tygodni potrafi dotrzeć wszędzie, doskonali technikę i tempo.. więc rodzice mają teraz jeszcze mniej czasu, a oczy jeszcze bardziej dookoła głowy.

Gdy uznała, że pełzanie ma odhaczone, nie osiadając na laurach Kropka zaczęła ćwiczyć kocie grzbiety i wspinaczkę. Ćwiczyła niezmordowanie, więc musieliśmy obniżyć dno łóżeczka o połowę. Dwa dni później opanowała sięganie do balustrady i no najzwyczajniej w świecie zaczęła sobie wstawać w łóżeczku. Ostatnio widziano jak porusza się na czworakach. Świadków było trzech i mimo, że od tej pory wróciła do pełzania, to nie ma wątpliwości, że na czworakach łazić również potrafi.