Świat już dawno oszalał, pędzi na złamanie karku zupełnie nie wiadomo dokąd. Każda wielka cywilizacja miała taki moment przesytu i roztycia – zwykle potem przychodził jej koniec. Czasem mam wrażenie, że my jesteśmy już niedaleko. Read more
Kategoria: Na temat
Tryptyk 2. O towarach, które zużywają się zbyt szybko.
Myję gary i słucham bloku reklamowego w radiu. „To już zaszło za daleko!” – myślę sobie. – „Ileż można ludziom tłuc do głów, że potrzebują tego wszystkiego?”. Reklamy biegną jedna za drugą, a ja dziękuję losowi, że nie mam podłączonej telewizji, że nie atakują mnie jeszcze obrazem.
Tryptyk. O nieopanowanej potrzebie zakupów.
Długo zastanawiałam się, czy powinnam poruszać tego typu tematy na blogu. Co innego rzucić przepisem na ciasto, walnąć z grubej rury o tym jak matce jest ciężko w życiu (w tym chyba jestem najbardziej przekonująca), by zaraz potem zachwycić się własnym potomstwem i radośnie chwytać dzień. Ot, klasyczna rodzicielska schizofrenia.
Dlaczego nie przyznaję się, że jestem blogerem?
„Mam na imię Agata. Bloguję od trzech lat.” – oczyma wyobraźni możecie zobaczyć scenkę, gdy w kółeczku podczas terapii zaczynam moją opowieść: „Teksty obsesyjnie chodzą mi po głowie, więc w końcu muszę usiąść i je zapisać. Uwielbiam ten stan twórczego wrzenia, gdy nagle myśli przeradzają się w konkretne zgrabne linijki, a czym więcej piszę, tym bardziej tego potrzebuję”.
„Know Your Salesman”. O korporacjach, wyzysku i niezależności.
Schyłek PRL-u, osiedle z wielkiej płyty. Wśród szarych bloków przycupnął niewielki kiosk, a w nim pani Zosia sprzedaje gazety. Trudno powiedzieć ile ma lat – może trzydzieści, może czterdzieści – tak się składa, że sama jestem na etapie, w którym wiek można określić używając palców obu rąk, więc moim zdaniem pani Zosia jest już trochę stara.
Kupuj & bądź szczęśliwa!
W dzisiejszym świecie ciężko jest zaakceptować siebie takim, jakim się jest. Media serwują nam zmieniające się co sezon idealne wizje życia, którym nie jesteśmy w stanie sprostać, a marketingowe ostrze wymierzone jest przede wszystkim w kobiety. Ktoś dyktuje jak powinnyśmy wyglądać, a my tylko słuchamy.. i krytycznie przeglądamy się w lustrze.